Mensen met schulden proberen dit eerst zelf op te lossen. Het is heel moeilijk te erkennen dat je financiële huishouding niet op orde is. Voor velen is schuldhulpverlening onbekend; je denkt dat je er alleen voor staat. Er zijn bureaus voor schuldhulpverlening die handig gebruik maken van deze onwetendheid. Deze ‘zogenaamde bureaus voor schuldhulpverlening’ zijn meestal niet aangesloten bij een landelijke branchevereniging, zoals de NVVK, de vereniging voor schuldhulpverlening en sociaal bankieren. Zo vragen deze bureaus bijvoorbeeld een bijdrage voor schuldhulpverlening, terwijl dit wettelijk verboden is. Ook zijn er wettelijke eisen in het kader van bemiddeling van financiële producten en het beheren van gelden van particulieren door private organisaties. In de praktijk komt het voor dat de schuldenaar bijvoorbeeld wekelijks een bedrag van € 20,00 ontvangt om van te leven , terwijl er een wettelijk bestaansminimum is dat vele malen hoger ligt dan € 20,00. Als je als schuldenaar niet weet hoe je de eigen problemen moet oplossen, neem je alles voor waar aan.
Daarnaast is er ook onwetendheid bij de schuldhulpverleners en hun organisaties. Niet iedereen is bekend met de mogelijkheden van de Gedragscode Schuldhulpverlening van de NVVK, de NEN-certificering of de Wet gemeentelijke schuldhulpverlening. Hierbij staan de klant en de oplossing van zijn financiële probleem centraal. Op basis van een intakegesprek wordt een Plan van Aanpak gemaakt, waarin een advies staat voor de van toepassing zijnde dienstverlening.
Schuldhulpverlening is een vak. Schuldhulpverlening is niet een activiteit “die je er even erbij kunt doen” of “waar je flink geld aan kunt verdienen”. Schuldhulpverlening is een sociaal beroep en het kenmerk van sociale beroepen is dat je iets voor een ander wilt betekenen. De echte schuldhulpverleners hebben deze grondhouding en mensen met schulden hebben recht op deze vakkundige schuldhulpverleners.
Vakinhoudelijk kunnen schuldhulpverleners geschoold worden door professionele opleiders, zoals Asessor van Mariëlle Fleuren.
Leden van brancheorganisaties zoals de NVVK (voor organisaties voor schuldhulpverlening en kredietbanken) en de BPBI (voor instellingen voor inkomensbeheer en beschermingsbewind) worden periodiek getoetst op het voldoen aan de wettelijke eisen en de eisen met betrekking tot de organisatie en de werkprocessen.
Voor organisaties voor schuldhulpverlening is het daarentegen niet alleen van belang kennis te nemen van de ontwikkelingen, belangrijker is echter de vertaalslag naar de eigen praktijk: “Wat betekenen deze ontwikkelingen voor mijn klanten, mijn organisatie en mijn medewerkers?”.
Harry Wetzels heeft als voormalig directeur van de NVVK aan de wieg gestaan van de genoemde ontwikkelingen. Nu als eigenaar van Wetzels Project Management houdt hij zich voornamelijk bezig met het auditeren van organisaties, in het bijzonder de leden van de NVVK.
Helderheid verschaffen aan organisaties voor schuldhulpverlening en hun medewerkers, die dit vervolgens weer kunnen doorgeven aan de schuldenaren. Er zijn oplossingen voor mensen met schulden; je moet er wel van op de hoogte zijn en de mogelijkheden kennen. Dat is de missie van Wetzels Project Management.